In het menu aan de linkerkant kunt u meer lezen over EMDR therapie. Hieronder kunt u ervaringsverhalen lezen.

Relatie en belaste herinneringen

Burn-out

“Totaal ontredderd, fysiek en mentaal opgebrand, kwam ik bij Karin. De tranen zaten erg hoog en het gevoel dat ik stikte was enorm. Ik wist uit mezelf niet meer hoe ik uit een negatieve spiraal kon komen. Onverwerkte issues en angsten uit mijn jeugd, mijn recente bevalling, dood en ziekte binnen de familie en een veel te vol dagprogramma zorgde ervoor dat ik aan het instorten was. Het draadje stond enorm gespannen en zorgde voor veel spanning bij mezelf en bij partner en kinderen. Dit kon zo niet verder. Samen met Karin ben ik aan de slag gegaan om eerst de issues uit mijn jeugd op te ruimen. Heerlijk, dat zorgde al voor wat meer lucht!

Daarna kreeg ik het advies om te kijken hoe ik in mijn privéleven en werkleven ruimte kon gaan creëren. Dat heb ik gedaan, wat resulteerde in nog meer lucht. Als laatste waren de recente gebeurtenissen aan de orde. Nadat ook deze met EMDR aangepakt waren, merkte ik dat ik steeds dichter bij mezelf kwam te staan. Ik had weer zin in het leven en stapte actief de buitenwereld in met een steeds positiever wordend zelfbeeld. Onvoorstelbaar wat Karin met EMDR en op z’n tijd een stevig positief gesprek, bij mij heeft kunnen bereiken.”

Vliegangst

Een vriendin vertelde mij over hoe Karin haar heeft geholpen bij haar geluidsfobie.
Nou ben ik bang om in een vliegtuig te zitten. Die angst zit zo diep, dat ik al zenuwachtig wordt als ik een vliegtuig hoor overvliegen als ik in mijn bed lig. Ik vlieg wel, maar dat is iedere keer weer de grote domper op mijn vakantie. Ik baal er zo van dat ik me maar niet kan verheugen op mijn vakantie, omdat ik weet dat ik eerst in dat vliegtuig moet zitten. Karin en ik raakten in gesprek en bleken een aantal zaken uit mijn verleden te zijn die ik veilig had opgeborgen, dacht ik. Ik was me wel bewust van de belemmeringen waar ik tegenaan loop. Maar na wat mislukte pogingen om daar wat aan te doen, dacht ik dat ik het maar moest accepteren. Totdat ik Karin ontmoette.

Met EMDR hebben we gewerkt aan een aantal heel verdrietige ervaringen uit mijn jeugd. Het was niet eenvoudig, maar de transformatie is heel groot en ik heb het gevoel dat ze me letterlijk en figuurlijk weer vleugels heeft gegeven.

Op naar de eerste vliegreis……ik kijk ernaar uit.

Emetofobie en negatief zelfbeeld

Geluidsfobie

Ik weet niet beter dan dat ik bang ben voor harde geluiden en dan met name plotselinge geluiden, zoals knallen. Vroeger was ik al bang voor bijvoorbeeld motoren, straaljagers en boormachines, nu waren alleen de ballonnen en het vuurwerk er nog. Ik was zo bang dat ik geen controle had over mezelf. Ondanks dat ik wist dat er niks kon gebeuren wanneer er een ballon knapte of wanneer er een vuurpijl de lucht in ging, ik was doodsbenauwd. Als ik alleen al een ballon zag of wist dat ik op oudejaarsdag naar buiten moest had ik al een verstikkende brok in mijn keel, moest ik huilen, zat mijn nek vast van de spanning en brak het zweet me aan alle kanten uit.

Ieder jaar wanneer Sinterklaas het land uit was ging ik het liefst ’s avonds al niet meer over straat, want ja, de tijd van vuurwerk afsteken was weer aangebroken. Na de kerst haalde ik altijd boodschappen voor een week in huis en kwam ik het liefst tot 2 januari de straat niet meer op. Ik probeerde me daar wel over heen te zetten, want ik wilde al die gezelligheid rond de jaarwisseling natuurlijk niet missen, maar het was ieder jaar weer een drama. Ik wilde wel, maar ik kon de angst niet bedwingen. Toen ik wat jonger was zat ik standaard ieder jaar om 0.00 alleen binnen (de familie stond uiteraard gewoon buiten) met de muziek heel hard aan en alle gordijnen dicht. Ik kon het vuurwerk ook niet zien, want ik wist dat wanneer ik een pijl omhoog zag gaan er ook een knal zou volgen. Toen ik wat ouder was wilde ik natuurlijk net als mijn vrienden en vriendinnen wel gezellig de kroeg in, dus ieder jaar op oudejaarsdag was het weer een vreselijke strijd met mezelf om toch over straat te gaan.

Nu is oud en nieuw natuurlijk maar één keer per jaar, dus je zou denken dat ik van mijn geluidsfobie (zoals ik die zelf maar bestempeld heb) verder niet veel last zou hebben. Helaas, ik kon ook nooit op mijn gemak zitten kijken bij een musical of schouwburgvoorstelling, want wie weet kwam er wel een knal in voor (niet ongebruikelijk bij voorstellingen). Als bijbaantje paste ik veel op kinderen bij mij in het dorp en zo moest je natuurlijk ook naar kinderverjaardagen waarbij het hele huis vol hing met grote glimmende ballonnen, waar kinderen graag met hun vingertjes in knepen.

Ik kan nog wel even doorgaan met het aanhalen van dit soort voorbeelden, maar ik denk dat wel duidelijk is dat deze fobie mij echt in de weg zat. Ieder jaar was dan ook mijn goede voornemen om hier iets aan te doen maar, op het oefenen met ballonnen lek prikken na, wist ik echt niet wie mij hier mee zou kunnen helpen. Via de buurvrouw van mijn ouders hoorde ik over EMDR-therapie bij Focus Interno. Wat tijdens deze therapie gebeurde klonk als een soort wonder en al kon ik me niet voorstellen dat iemand mij ooit van deze fobie af kon helpen, ik vond wel dat ik het in ieder geval moest proberen en het een kans moest geven. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb!

Ik ben in totaal drie keer naar deze therapie geweest. Na de eerste keer was ik eigenlijk al niet meer zo bang voor ballonnen. En toen ik meedeed aan een hardloopwedstrijd waar het startsein door middel van een carbidschot werd gegeven (iets waardoor ik het voorgaande jaar al 45 minuten voor het startschot non-stop stond te huilen en mezelf moest dwingen om niet weg te gaan) voelde ik geen enkele spanning in mijn lichaam. Dit was zo’n rare ervaring voor mij, ik kon het nauwelijks geloven. Ik werd zelfs nieuwsgierig naar de naderende feestdagen. Ik had nog twee keer therapie die we afsloten met het afsteken van rotjes. Zonder al te veel moeite heb ik er heel wat afgestoken, ongelofelijk! Zou ik dan echt van mijn fobie af zijn? Iets wat ik altijd voor onmogelijk had gehouden?

Kerst verstreek, de standaard boodschappen waren nog niet in huis en op oudejaarsdag ben ik zelfs de deur uitgegaan om enkele familiebezoekjes af te leggen. Ik vond het erg raar om over straat te gaan en ook best een beetje spannend, maar bang was ik niet. En ja, daar stond ik om 12 uur ’s nachts buiten op de Brink, waar een flinke partij vuurwerk de lucht in ging. Het enige wat ik kon was lachen en huilen van geluk, want dit had ik nooit durven hopen! Lotte

Vuurwerkramp

Ik ben An, 36 jaar. Tien jaar geleden heb ik de vuurwerkramp in Enschede van dichtbij meegemaakt. Naar aanleiding van deze (traumatische) ervaring had ik dagelijks te maken met de gevolgen daarvan. Ik was in hoge mate alert op plaatsen waar gevaar kon ontstaan, zoals drukke gelegenheden (cafés, bioscoop) en andere plaatsen waar veel mensen bijeenkomen, ik keek gelijk waar de nooduitgang was of stippelde al een vluchtroute uit.
Ook ontstond er een grote onrust als het onweerde, met name de donder bezorgde grote angst. Overvliegende vliegtuigen volgde ik totdat het ‘gevaar’ voorbij was. Bij het horen van meerdere sirenes (brandweer, politie of ambulance) ontstond hetzelfde gevoel van angst en onrust en soms zelfs tot de behoefte om een veilig heenkomen te zoeken.
Aangezien ik nog bijna dagelijks met de gevolgen van de vuurwerkramp werd geconfronteerd heb ik contact opgenomen met Karin. Na een aantal EMDR-sessies met haar verdwenen de onrustige en angstige gevoelens en daarmee ook mijn behoefte om te vluchten. Overvliegende vliegtuigen merk ik niet meer op en als ik ze opmerk zijn het vliegtuigen en niet meer een ‘gevaar’. De donder is iets dat bij onweer hoort en maakt me niet meer angstig. Beelden over de vuurwerkramp bekijk ik zonder dat ik er onrustig of angstig van wordt. Kort gezegd ben ik in m’n dagelijkse doen en laten niet meer continue gespitst op mogelijk gevaar en ontloop ik de situaties waarin gevaar zou kunnen ontstaan niet meer. Dat continue bewust zijn van gevaar is verdwenen, wat het dagelijks leven een stuk rustiger en onbezorgder maakt.

Verdriet

Mijn dochter (10 jaar) was de laatste tijd erg verdrietig en boos en vroeg zelf om met iemand te praten. (Zij heeft haar biologische vader verloren toen ik zwanger van haar was, dus heeft ze mogelijk veel verdriet van mij gevoeld.) Via een vriendin van Karin gehoord. Heb haar gelijk gebeld en het voelde gelijk goed en vertrouwd. Meteen een afspraak gemaakt voor mijn dochter. Na de eerste keer merkten we al verschil (alsof ze wat lichter was).
Met haar eigen woorden:"tijdens de behandeling met de piepjes en de tikjes leek het net alsof ik leeg liep, voel me heel ontspannen". Ik was zo blij dat te horen, daarna is ze nog 2 keer geweest en was de verdriet en boosheid al weg, wauwie! Als afsluiter voor mijn dochter had Karin een lampion gehaald waar mijn dochter symbooltjes (berichtjes voor haar daddy) op heeft getekend om zo afscheid te nemen. Het was een hele speciale avond. We hadden wat drinken, taart, lekkers en het was heel fijn dat Karin erbij was om het ook een beetje te begeleiden. Wij zijn zo blij dat Karin ons zo goed heeft geholpen en zo snel echt super. Ga zelf ook nu een afspraak maken maar dan voor mijzelf ;-)

Zelfbeeld van Myra

Een aantal maanden geleden kwam ik via een vriendin van me bij Karin terecht. Zij vertelde mij dat ze door Karin goed werd geholpen met haar faalangst en onzekerheden. Ik vond herkenning in haar verhaal en hoopte dat EMDR misschien ook voor mij een oplossing zou zijn. Al jaren liep ik rond met negatieve gedachten over mezelf en werd ik zenuwachtig in een omgeving met onbekende mensen. Ik was continue bezig met wat andere mensen van me dachten en kon daardoor moeilijk mezelf zijn. Ik wist dat deze gevoelens voortkwamen uit vervelende gebeurtenissen die ik in het verleden heb meegemaakt. Ik heb de stap durven te zetten om hier mee aan de slag te gaan. Ik ben ongeveer vijf keer bij Karin geweest en kan nu zeggen dat ik van mezelf ben gaan houden en ik mezelf accepteer zoals ik ben. Uitdagingen durf ik nu aan te gaan en ik zit echt lekker in me vel, waardoor ik steeds meer geniet van alle leuke dingen in het leven. Ik heb de tijd dat ik bij Karin ben geweest als erg prettig en vertrouwd ervaren. Je voelt je erg op je gemak en vertrouwd bij haar en ze wil er alles aan doen om je te helpen.

Faalangst / examenvrees

Ik ben Meggy en studeer aan de universiteit. Tijdens mijn tentamens blok ik volledig en kon ik de kennis, die ik had opgedaan tijdens het studeren, niet meer boven krijgen. Ik begreep er niks van en het was zelfs zo dat mijn studieresultaten er daardoor slecht uitzagen en ik misschien een andere studie moest uitzoeken. Ik wist dat ik er iets mee moest doen omdat ik de studie best aankan. Die week had ik weer een tentamen en via mijn peettante kwam ik terecht bij Karin. Karin heeft bij mij EMDR toegepast omdat ze het vermoeden had dat het o.a met faalangst/examenvrees te maken had.
De dag van mijn tentamen kon ik gewoon nadenken en het resultaat van mijn tentamen was goed!!!
Ik ben superblij met het resultaat en nu heb ik het gevoel, dat ik weer rustig verder kan studeren.

Angst om te springen na ongeluk

Enige tijd geleden heb ik een ongeluk gehad met mijn paard terwijl we aan het springen waren
Sindsdien durf ik het niet meer. De zenuwen voel ik heel erg in mijn maag steeds als ik het voornemen heb om te gaan springen. Ik heb heel wat bekers in mijn kast staan van wedstrijden maar ik durfde niet meer. Het naarste beeld van die val was dat ik meegesleept werd in de stijgbeugel en tegen de muur aanknalde Na een paar keer EMDR met Karin, is de angst van de val weer helemaal weg en gaat het springen gelukkig weer helemaal goed!

Zedendelict

Ik ben slachtoffer geweest van een zedendelict.
Op een gegeven moment was ik met niks anders meer bezig. Er kwamen enorme emoties naar boven helemaal als ik in een omgeving kwam die leek op de omgeving waar het allemaal is begonnen. Ook was ik enorm kwaad dat mijn beoordelingsvermogen zo was beïnvloed dat ik alles niet meer helder kon bekijken. Ik ben een aantal keren naar Karin geweest en heb daar EMDR ondergaan.
Het gaat nu goed met me. Ik kan dagelijkse dingen weer doen zonder dat ik iedere dag bezig ben met de gebeurtenis. Ik vond de EMDR heftig maar het heeft mij ontzettend geholpen!!

Ik heb het gevoel dat ik weer leef! Bedankt.

Annelies overlijden van mijn zusje

Ik was 6 jaar oud toen voor de ogen van mijn broer, mijn zus en mij, ons jongste zusje verongelukte, die geschept werd door een auto met een dronken bestuurder. Nog steeds zie ik het beeld dat mijn moeder haar van de grond in haar armen nam en naar ons toe kwam lopen. Vrijwel onmiddellijk werden we ondergebracht bij familie en de laatste keer dat ik mijn levenloze zusje zag was in het voorbijgaan op de begrafenis langs het kistje waar ze opgebaard lag. Dood was nog erg taboe in die tijd en kinderen betrekken in een rouwproces was er niet bij. Onze ouders dachten ons op deze manier veel verdriet te besparen. Ik groeide verder op en toch bleef ik last houden van emoties en het beeld van mijn moeder met mijn levensloze zusje bleef op mijn netvlies staan.
Nadat ik bij Karin van Focus Interno drie keer een sessie EMDR heb gevolgd kon ik met afstand naar het beeld kijken zonder de heftige emoties te voelen.
Daarvoor in de plaats kwam een gevoel van rust en blijdschap... Heel bijzonder, ik ben er blij mee!

Claustrofobie

Ieder jaar moet ik een MRI onderzoek ondergaan ter controle van een doorgemaakt ziekte.
Aangezien ik erg claustrofobisch ben was dit voor mij een enorme belasting.
Het feit dat het een jaarlijks terugkomend ritueel is maakte het voor mij extra moeilijk aangezien ik er niet onderuit kan en tegelijkertijd weet dat de claustrofobie ook niet zomaar verdwijnt.
Ik heb me er tot nu toe steeds doorheen weten te slaan, dan wel met de nodige rustgevende medicijnen ofwel door iemand mee te nemen die aan het hoofdeinde van de MRI mij vasthield zodat ik wist dat ik niet alleen was. Ik had geen controle over mijn gedachtegang die alleen maar maakt dat ik er meer tegen opzag. Ik bedacht de meest enge scenario’s wat er kon gebeuren als ik alleen in dat smalle MRI apparaat lag. Dat ik er vast in kwam te zitten, dat ze mij vergaten, afijn ik kon er natuurlijk niet uit komen. Je bent echter steeds afhankelijk van een aardige röntgenlaborant of er wel of niet iemand mee mag naar binnen, dat maakt het onzeker. Ik ben via via terecht gekomen bij Karin en zij heeft in 1 sessie mij van de angst voor de MRI afgeholpen. Voordat ik de MRI in moest heeft zij mij een behandeling gegeven dus ik kon het resultaat meteen testen. Ik had al iemand geregeld die met mij mee kon naar binnen, maar die had ik na de behandeling niet meer nodig. Ik ben er alleen ingegaan, had geen angst meer en viel wonder boven wonder bijna in slaap!! Ik ben Karin erg dankbaar voor haar hulp en erg plezierige, deskundige benadering!